Ես Սեբաստացի եմ գրեթե 3 տարի։ Յուրաքանչյուր տարի կրթահամալիրն նորովի եմ սկսում ճանաչել։ Այս 3 տարում սկսել եմ ուսումնասիրել ազգային երգն ու պարը, սովորույթներ, մշակույթը։ Մենք տոնում ենք հայ ժողովրդի կողմից մոռացված տոները ինչպիսիք են հարիսայի տոնը, որը մի քանի օր հետո կփակի կրկին մեր դպրոցի դուռը։ Դպրոցն ապագա սերունդներին ավելի հայրենասեր է դարձնում։ Նախագծեր կան որոնք օգնում են ավելի շատ ճանաչել ոչ միայն հայոց այլև հենց մեր պատմությունը, ես պատմություն առարկայից մասնակցել եմ << Իմ գերդաստանը նախագծին>>, ծանոթացել եմ իմ նախնիներին, և ուսումնասիրել եմ իմ գերդաստանի պատմությունը։
Մեր դպրոցն ունի մի քանի մասնաճյուղ որոնք յուրովի են։ Մայր Հյուսիս, Հարավ, Արևելք և Արևմուտք։ Յուրաքանչյուր դպրոցում գտնվում է կրթահամալիրի կարևորագույն մի մասը։ Մեր ագարակը գտնվում է Արևելքում: Մեր արվեստի հետ կապված իրերը` կտավները, քանդակները պահվում են Հյուսիսում, և այլն։
Ես երբ նոր էի եկել կրթահամալիր, նույնպես մասնակցել եմ ես Սեբաստացի եմ օրերին, գրել եմ մի փոքրիկ շարադրություն, ահա հղումը, այս 3 տարվա ընթացքում շատ բան է փոխվել ես կրթահամալիրը նորովի եմ ընդունում։ Ես սովորում եմ ե կսովորեմ, Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիր, ես Սեբաստացի եմ և հպարտ եմ դրանով։