Արգելարան մի չէր սա,ոչ այլ առյուծ մի միջինը։ Մարդու հասակի բարձրությամբ վանդակը մի որին երկաթե ցանցին մեջ դիրքը թառին վրաբարակ շղթայով կապված կապի մի կ խաղա առտվընե մինչև երեկո։ Դիմացն էլ թռչունի փոքրիկ վանդակի մի մեջ թութակ մի, որն ծիծաղն ճաթող մարդու քահքահը փողոցի անցորդների կկցնե և դրամոժտի տղաքը դրան առջև մի հավաքե ամեն օր:
Վարկյան մնա այլ վեր կկենամ կապիկի մոտ,իր ճարտար լարախաղացի մարզանքներին կհետևեմ աչքովս, սուր և խելացի ակնարկը կ դիմեմ։ Իր ջղայն գերազանցապես ջղային արարածի տագնապների վրա կզմայլվեմ։ Ինչ արդյոց ամեն պարագայի մեջ,պակասածը չի զարմացնում;
ԵՎ ամեն անգամ որ ծանոթների, հետաքրքրելու հետ կ անցնենք կդառնանք վիճակը, միշտ բառ մի կփոխանակենք իր վրան, որը այն օրվն հնարած անոր մեկ խաղը կամ չարությունը կ պատմե․որը խեկքին կամ զգացմունքներին նոր մեկ վարձին վրա կ խոսի օրվան մարդն։
💖💕Ես Մարիամ Բարսեղյանն եմ բարի գալուստ իմ բլոգ💕💖 